OŻENEK

Magda Piekarska, Gazeta Wyborcza Wrocław: Na scenie doszło do cudownego rozmnożenia postaci dramatu - partyturę koncertu rozpisano na osiemnastkę aktorów, tekst skrócono, a postaciom nadano nowe imiona. Dochodzi do odwrócenia proporcji - tam gdzie u Gogola na jedną pannę przypadało czterech zalotników, tu siedmiu kawalerów staje oko w oko z dziewięcioma pannami (i jedną wdówką). W efekcie żadna ze stron nie jest uprzywilejowana, a szanse na tytułowy mariaż dużo szybciej spadają do zerowego poziomu. Nie psuje to zabawy widzom gorzkiej komedii bynajmniej nie sercowych omyłek. Bo tu nie uczucia grają pierwsze skrzypce, ale chłodna kalkulacja.

Mirosław Kocur, Teatralny.pl: W „Ożenku” biorą udział wszyscy aktorzy. To podobno reguła. Każdy ma grać. Ta swoista demokracja przynosi efekty. Artyści zdają się tworzyć jeden teatralny organizm, znakomicie ze sobą współpracują na scenie, wspierają się nawzajem i inspirują. To bardzo solidne przedstawienie teatru mieszczańskiego. Spełnia znakomicie swoje główne zadanie. Widzowie bawili się świetnie, a wychodząc, żywo dyskutowali o problemach doboru małżeńskiego.

Grzegorz Żurawiński, Legnicka Gazeta Teatralna @KT: Legnicki „Ożenek” pod but bierze nie tyle ludzkie słabości i ułomności, ale wyrachowany i skomercjalizowany świat instytucjonalnych usług matrymonialnych. A przy okazji kicz jaki nieodmiennie towarzyszy temu biznesowi, co w spektaklu doskonale ilustruje muzyczny misz-masz doskonale znany z każdego niemal wesela.

Joanna Michalak, Regionfan.pl: Piotrowi Cieplakowi, co podkreśla, zależy na przypomnieniu o odwiecznym paradoksie, polegającym na lęku przed samotnością i stałym związkiem zarazem. Sądząc po reakcji widzów, zabieg ten się udaje.

Realizacja:
przekład: Julian Tuwim
reżyseria: Piotr Cieplak
scenografia: Andrzej Witkowski
muzyka: Paweł Czepułkowski