Bez nadzienia – monodram Eweliny Gronowskiej

„Życie jest jak pudełko czekoladek – nigdy nie wiesz na jaką trafisz” – mawiał Forrest Gump. No tak, raz jest z nadzieniem, innym razem bez. Za każdym razem masz nadzieję, że trafisz na swoją, TĘ JEDYNĄ – z Różą... Ale z Różą wziął ktoś inny. Lub też Róża innego zjadacza wybrała.

No więc robisz sobie taki rulon z kołdry i wyobrażasz sobie, że to żywy ktoś. Wdech i wydech, i don’t worry, be happy. Oddychaj i powtarzaj: don’t worry, be happy, don’t worry, be happy.

Jak to jest z tą miłością? Jak to jest z samotnością? Czy potrzebujemy drugiego człowieka, by czuć się szczęśliwym? A może bycie singielką/singlem wzmacnia nas i pozwala pokochać siebie tak naprawdę? Jak to wygląda w dzisiejszych czasach? Gdzie szukamy miłości?

Miał być stand up, ale wyszedł pełnoobjawowy monodram. Miało być śmiesznie i jest, tyle że czasami śmiech grzęźnie w gardle. […] Na scenie pojawia się kilkanaście bardzo charakterystycznych postaci, a Ewelina Gronowska błyskawicznie zmieniając głos, postawę, ruchy staje się sąsiadem, sąsiadką, własną mamą, narzeczonym, przyjaciółką itd. […] Autorce sztuki można pogratulować ciętego języka, trafnych puent, które warto zapamiętać.  (Lidia Cichocka, „Echo Dnia”)

tekst i koncepcja spektaklu: Ewelina Gronowska
opieka reżyserska: Antonina Brühl
muzyka: Amadeusz Naczyński
wideo: Rafał Urbański
rysunki: Joanna Biskup-Brykczyńska
tango krok: Joanna Plata