Bajadera

Koncept, reżyseria, choreografia: Joanna Czajkowska

Współpraca choreograficzna: Kalina Porazińska, Magdalena Wójcik, Dorota Zielińska Tańczą: Joanna Czajkowska, Kamila Maik, Joanna Nadrowska, Kalina Porazińska  / Głos z offu: Justyna Bartoszewicz/ Kostiumy i aranżacja sceny: Joanna Czajkowska / Muzyka: Mariusz Noskowiak / Reżyseria oświetlenia: Rico / Zdjęcia promujące spektakl: Alicja Byzdra / Premiera: 6 i 7 grudnia 2014

Spektakl prezentuje możliwe relacje zachodzące między muzyką, ruchem a emocjami człowieka. Lista wydarzeń i scen oparta jest na faktach, choć nie są to jedyne istniejące możliwości.

Całość estetycznie i muzycznie ma formę kolażu, by podkreślić fragmentaryczność i złożoność problemu.

Viel Spaß.!   Have fun!    Kuwa na furaha!   Divertirse!   Bavte se!

OSTRZEŻENIE! Audycja zawiera lokowanie produktu!

„Bajadera to przede wszystkim zabawa, nieskrępowana żonglerka cytatami i chwytami, uruchomione projekcje wspomnień z czasów szczeniackich i cały bagaż, który ów okres ze sobą niósł – kicz, luz i nastoletnia pretensjonalność. To estetyczne harce i żartobliwe veto wobec wystudiowania, intelektualizmu i powagi tańca, ale też sztuki w ogóle. […] Słodka bajadera z resztek i skrawków smakuje nie tylko sentymentalnie, ale i po prostu smacznie.” Anna Jazgarska „Ciastko z niespodzianką”

teatralny.pl 02.01.2015

„Po ostatnich wymagających skupienia i raczej poważnych spektaklach („Dwie twarze”, „Puste ciało”), tym razem artyści STT postanowili mrugnąć okiem do widzów. Nie oznacza to jednak, że „Bajadera” to czyste błazeńskie wygłupy – wręcz przeciwnie. Na warsztat wzięty został głównie problem relacji międzyludzkich i z ich interpretacji płynie dość gorzka refleksja. Malwina Jakóbczyk  „Słodko-gorzka „Bajadera” Sopockiego Teatru Tańca”

trojmiasto.miastokultury.pl 15.12.2014

„Tak, „Bajadera” to „taki balet”, tak, „Bajadera” to też „taka operetka”, ale bądźmy szczerzy: dla większości odbiorców „bajadera” to jednak „takie ciastko”. I może to wcale nie tak źle. […]
„Przepis na hecny balet współczesny” jest równie podstępny jak ciastko, które przed chwilą tak beztrosko zaproponowałam i co do którego mam nadzieję, że Państwo się nim nie poczęstowali. Jest tłuste i kaloryczne, niezdrowe dla serca, wątroby i skóry, a jeśli ktoś dba o linię, to perfidia bajadery uderzy w niego jeszcze mocniej. „Bajadera” Joanny Czajkowskiej udaje, że jest kolorowa, radosna i miła, mami odpoczynkiem od „trudnej” sztuki, uwodzi zróżnicowaniem obrazów i utworów muzycznych, a tak naprawdę pod podszewką tego wielobarwnego płaszcza połyskuje smutek i gorycz. Solidarność bohaterek jest pozorna, każda z nich walczy o własną popularność, pragnienie miłości i bliskości rzadko zostaje spełnione, a efektowność zachowania i kostiumu ma maskować żal i niedosyt. „Bajadera” to mieszanina pokruszonych więzi międzyludzkich, na pozszywanie których nadzieja słabnie z każdą kolejną próbą mimo optymizmu budzącego się każdego jasnego poranka. 

Hanna Raszewska dla Gdańskiego Festiwalu Tańca 12.06.2015

„Już sam tytuł przedstawienia wskazuje, że mamy tu do czynienia z żartem. Choć z żartem przemyślanym, starannie dopracowanym i inteligentnym. Spektakl składa się ze scenek nawiązujących do różnych stylów tańca: począwszy od baletu, do tańca w rytm muzyki rockowej. Wszystko tu jednak – od kolażu muzycznego (łączącego muzykę poważną, z rockiem i infantylnym popem), przez kostiumy i ekspresję tancerek, po samą choreografię – jest mocno przerysowane, potraktowane z przymrużeniem oka. Twórcy spektaklu żartują sobie z kultury popularnej, polskiego tańca, trochę też z samych siebie.

Mirosław Baran dla Gdańskiego Festiwalu Tańca 12.06.2015